عبدالله، كه كنيه اش «ابومحمد» بود، در سال 36 هجري به دنيا آمد. پنجمين پسر حضرت امام علي عليه السلام و دومين پسر


ام البنين است. او كوچكتر از حضرت عباس عليه السلام بود و فرزندي نداشت. و در زمان شهادت بيست و پنج سال داشت. و به دست «هاني بن ثبيت» به شهادت رسيد. نامش در زيارت ناحيه مقدسه و رجبيه آمده است.

بعضي از مقاتل اين گونه نقل كرده اند كه از فرزندان حضرت علي عليه السلام دو نفر به نامهاي «عبدالله اكبر» و «عبدالله اصغر» در كربلا به شهادت رسيده اند.

عبدالله اصغر كنيه اش ابوبكر و فرزند ليلي بنت مسعود بن خالد بود. و عبدالله اكبر كه كنيه اش ابومحمد و فرزند ام البنين و برادر حضرت عباس عليه السلام، بود. البته برخي از كتابها، عبدالله اصغر را همان محمد اصغر مي دانند.

عبدالله اكبر در هنگام نبرد اين رجزها را مي خواند:



انا ابن ذي النجدة و الافضال

ذاك علي الخير ذوالفعال



سيف رسول الله ذوالنكال

في كل قوم (يوم) ظاهر الاهوال



«من پسر مرد دلاور و بخشنده ام - آن مرد علي نيكوكار است.

كه شمشير پيامبر عليه السلام بود و كيفر دهنده اي كه - آثار ترس از او، در هر جماعتي آشكار است».

نام گرامي اين شهيد در زيارت ناحيه ي مقدسه و زيارت رجبيه چنين آمده است.

السلام علي عبدالله بن اميرالمؤمنين مبلي البلاء و المنادي بالولاء في عرصة كربلاء المضروب مقبلا و مدبرا لعن الله قاتله هاني بن ثبيت الحضرمي.

به هنگام شهادت، فرزندي از او باقي نماند.