همسر زينب كبرا عليهاالسلام و داماد علي عليه السلام و پسر جعفر طيار بود. او نخستين نوزاد مسلمانان در حبشه بود. در ايامي كه پدرش جعفر بن ابيطالب به حبشه هجرت كرده بود، در آن كشور به دنيا آمد. مادرش «اسماء بنت عميس» بود. اسماء، پس از شهادت جعفر طيار در جنگ موته، به همسري ابوبكر، سپس علي بن ابيطالب در آمد. عبدالله بن جعفر، مورد عنايت خاص پيامبر اكرم بود، بويژه كه پدرش سردار بزرگ شهيد جبهه ي اسلام به شمار مي آمد. همچنين مورد علاقه ي اميرالمؤمنين بود ارادتي شايان به امام حسن و امام حسين عليه السلام داشت. مردي سخاوتمند و اهل جود و بخشش بود. عبدالله جعفر، از جمله كساني بود كه به سيدالشهداء نامه نوشت و از او خواست كه از سفر به عراق منصرف شود. گرچه خود در كربلا حضور نداشت، اما دو پسرش عون و محمد را


همراه مادرشان حضرت زينب عليهاالسلام به كربلا فرستاد و اين دو فرزند، در ركاب سالار شهيدان در روز عاشورا به شهادت رسيدند. او از اينكه نتوانسته بود در واقعه ي كربلا شركت كند تأسف مي خورد. پس از واقعه ي عاشورا و شهادت حسين بن علي عليه السلام در مدينه به سوگ نشست و مردم براي تسليت گويي نزد او مي آمدند. در سن 90 سالگي، در سال 80 هجري در مدينه درگذشت و در بقيع به خاك سپرده شد. برخي هم درگذشت او را در شام و قبر آن جناب را در «باب الصغير» دمشق، كنار قبر بلال مي دانند.

مقتل خوارزمي، ابوالفرج و ناسخ او را يكي از شهداي كربلا به حساب آورده اند.