مادرش ام ولد (كنيز) بوده است. بعد از برادرش جعفر عازم ميدان شده و جنگ سختي نموده و هفده نفر از دشمن را به هلاكت رسانيد. او به دست عثمان بن خالد بن اسيد جهني، و بشير بن حوط القايضي به شهادت رسيد.

نام عبدالرحمن در زيارت ناحيه و رجبيه آمده است. او به هنگام نبرد رجز ذيل را قرائت مي كرد:



ابي عقيل فارفوا مكاني

من هاشم و هاشم اخواني



كهول صدق سادة الاقراني

هذا حسين شامخ البنيان



و سيد الشيب مع الشبان

«پدرم عقيل است پس نسبت مرا با هاشم بدانيد - برادرانم از قبيله بني هاشم مي باشند.



آنان پيران و جوانمردان راست كردارند و سروران همانند - و اين حسين عليه السلام بلند مرتبه است. سرور پيران و جوانان».

به نقل طبري، مختار قاتلين عبدالرحمن را در بياباني دستگير كرده و بعد از آن كه گردنشان را قطع كرد، آنها را سوزانيد.