او از قبيله خزرج انصار مدينه، اهل و ساكن كوفه بوده است. و داراي سوابق اجتماعي، سياسي و فضايل درخشاني مي باشد:

او از اصحاب و راويان حديث از حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و از اصحاب و شاگردان حضرت علي عليه السلام محسوب مي شده.

روزي حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام از مردم پرسيد، هر كس حديث غدير را از حضرت رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم شنيده است شهادت بدهد، اين افراد اجابت كردند:

«عبدالرحمن بن عبد رب انصاري، ابوايوب انصاري، ابوعمرة بن عمرو بن محصن، ابوزينب، سهل بن حنيف، خزيمة بن ثابت، عبدالله بن ثابت، حبشي بن جنادة سلولي، عبيد بن عازب، نعمان بن عجلان انصاري، ثابت بن وديعه، ابوفضالة انصاري».

اينان گفتند: «نشهد انا سمعنا رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم يقول الا ان الله عزوجل وليي و انا ولي المؤمنين الا فمن كنت مولاه فعلي مولاه، اللهم و ال من والاه، و عاد من عاداه، و احب من احبه، و ابغض من ابغضه، و اعن من اعانه».


عبدالرحمن قرآن را از حضرت علي عليه السلام ياد گرفته و تربيت شده ي او و از شخصيتهاي برجسته كوفه، و يكي از كساني بود كه براي امام حسين عليه السلام در كوفه بيعت مي گرفت.

و از مكه تا كربلا در خدمت امام عليه السلام بود تا اينكه در روز عاشورا در حمله نخست به شهادت رسيد.