ملك طلايع بن رزيك به سال 495 ه. ق در آذربايجان متولد شده و در سال 559 ه. ق به قتل رسيده است. او وزير خليفه الفائز بوده و از فقيهان شيعه شمرده شده است.



اذ ضيع القوم الشريعة

فيه لحفظهم الشريعه



منعت لذيذ الماء منه

كتائب منهم منيعه



غدرت هناك و ما وفت

مضر العراق و لا ربيعه



لما دعته أجابها

و دعا فما كانت سميعه



شاع النفاق بكربلا

فيهم و قالوا: نحن شيعه



يا فعلة جاؤا بها

في الغدر فاضحة شنيعه



يا بقعة بالطف حشو

ترابها دنيا و دين



أضحت كأصداف يصادف

ضمنها الدر الثمين



آن قوم در روز عاشورا براي حفظ شريعه (فرات)، شريعت را تباه كردند.

گروهي از لشكريان آن قوم، از رسيدن آب گوارا به او جلوگيري كردند.

قبايل مضر و ربيعه در عراق به او خيانت كرده و به عهدشان وفا نكردند.

چون او را فراخواندند دعوتشان را پذيرفت، ليكن هنگامي كه او آنان را


فرا خواند پاسخش ندادند.

آنها مي گويند كه ما شيعه هستيم ولي نفاق و دورويي در ميانشان گسترش يافته است.

آنها به زشت ترين و رسواترين نوع خيانت دسته يازيدند.

اي آرامگاهي كه در سرزمين طف هستي، خاك تو دنيا و دين را در آغوش خود دارد.

در اين بقعه صدفهايي وجود دارد كه درون آنها پر از مرواريد گرانبهاست.