وي يكي از هواداران و لشكريان عمر سعد بود. آن گاه كه عرصه ي نبرد بر حسين عليه السلام تنگ شده و شدت مصائب و عطش بر آن جناب مستولي گشته بود، آن ملعون ضربتي بر آن حضرت فرود آورد و آن امام همام از اسب به زمين افتاد.

وي يكي از ده نفري بود كه بر بدن مطهر سيدالشهدا عليه السلام اسب تاختند. ابوعمرو زاهد گويد: به اين ده نفر نگاه كرديم، همه زنازاده بودند.

مختار، اين گروه را دستگير كرد و دستور داد همه را به پشت بخوابانند و با ميخهاي آهني دست و پايشان را به زمين كوبيد و دستور داد اسبهايي با نعل آهنين، بر بدنهاي پليد آنان تاختند و آن قدر ادامه دادند تا به هلاكت رسيدند. سپس جسدهاي آنان را با آتش سوزانيد.