شوذب بن عبدالله حمداني شاكري غلام شاكر بوده است.

او از اهالي كوفه بود كه بعد از شكست مسلم بن عقيل عليه السلام به خدمت حضرت امام حسين عليه السلام در مكه رسيده و با آن حضرت وارد كربلا شد و هنگام شهادت سن زيادي داشت.

سوابق و فضايل شوذب:

او از چهره هاي سرشناس شيعه، سواركاري مشهور، حافظ، معلم و حامل حديث از امام علي عليه السلام بوده است.

مرحوم سماوي به نقل از ابي مخنف مي نويسد:

«شوذب به همراه غلامش عابس بعد از ورود مسلم عليه السلام به كوفه حامل نامه اي از مسلم به امام حسين عليه السلام در مكه بود و در همانجا ماند تا اين كه به همراه امام عليه السلام وارد كربلا شدند».

اين سخن با قول مرحوم مامقاني منافات دارد. بعضي از علما از جمله مرحوم حاجي نوري مي نويسد: شايد مقام شوذب بالاتر از مقام عابس باشد چون متقدم در تشييع بوده است.

در روز عاشورا عابس به نزد شوذب آمده و گفت: در دلت چه مي گذرد؟

شوذب گفت: من به همراه تو در راه فرزند پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم جهاد مي كنم تا به شهادت برسم.

عابس گفت: انتظار من هم از تو اين بود، پس خدمت امام عليه السلام برويم تا تو را مانند ديگران از شهدا به حساب آورد، و من نيز به سبب تو آزمايش مي شوم و اميد به پاداش الهي در مصيبت تو دارم اگر كسي نزديكتر از تو، با من بود باز هم دوست داشتم او را پيش از خود به ميدان بفرستم تا در مصيبت او مأجور شوم. پس شوذب جلو رفت و بر امام عليه السلام عرض ادب و سلام كرده و به ميدان شتافت و بعد از جهادي خالصانه به شهادت رسيد.