او منسوب به نهشل بن دارم بن مالك بن حنظلة بن مالك بن زيد مناة بن تميم مي باشد. و بني نهشل تيره اي از بني تميم، و از اعراب عدناني و شمالي مي باشند. در بعضي از منابع از شبيب با نامهاي «حبيب بن عبدالله نهشلي» و يا «ابوعمرو نهشلي» تعبير شده است. شبيب اهل بصره بود.

او مردي شب زنده دار، نماز گزار، متقي و از تابعين و از اصحاب خاص حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام و حضرت امام حسن عليه السلام و حضرت امام حسين عليه السلام بوده و در جنگهاي جمل، صفين و نهروان جهاد كرده و از لحظه ي خروج حضرت سيدالشهداء عليه السلام از مدينه و در مدت اقامت آن حضرت در مكه تا كربلا در خدمت آن حضرت بوده، و در روز عاشورا در حمله نخست به شهادت رسيد.

ابن نما از مهران غلام بني كاهل نقل مي كند: روز عاشورا مردي را ديدم چون شير مي جنگيد و سربازان عمر بن سعد چون گله ي گرگ ديده از پيش روي او فرار مي كردند. گفتم: اين كيست؟ گفتند: ابوعمرو نهشلي.

آن گاه جمعي را كشته، و به محضر امام حسين عليه السلام رسيده و عرض كرد:



ابشر هديت الرشد تلقي احمدا

في جنة الفردوس تعلو صعدا



«مژده باد تو را - كه به صلاح راهنمايي شده اي - به ملاقات حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم (احمد) در بهشت فردوس و بالا رفتن در درجات بهشت.»

شبيب براي بار دوم به ميدان جهاد


برگشت و مشغول جهاد شد. آن گاه به وسيله عامر بن نهشل از قبيله «بني اللات» كه شاخه اي از قبيله ثعلبه مي باشد، به شهادت رسيد.

نام شبيب بن عبدالله نهشلي در زيارت ناحيه و رجبيه وارد شده است.