وي يكي از لشكريان و فرماندهان تحت امر سپاه عمر سعد در كربلا بود. پس از جنايات عظيم و هولناك كوفيان در صحراي كربلا زجر بن قيس كه از لشكريان عمر سعد بود فرياد كرد: برخيزيد و حركت كنيد. امير عمر سعد فرمان حركت داده است، وقت كم است، توقف روا نيست. سكينه فرمود: تو را به خدا و رسولش قسم مي دهم شما مي خواهيد برويد؟ گفت: آري مي رويم و نمي مانيم. شما برويد و مرا در همين بيابان بگذاريد تا نزد پدرم بمانم... زجر گفت: از فرمان سرپيچي نتوان كرد، برخيز و راه بيفت. سكينه خود را روي بدن پدر انداخت و دست در گردنش درآورد. آن نابكار سخت دل آن مظلومه را كشيد و با فشار از بدن پدر جدا


كرد و به قافله ي اسيران ملحق ساخت.