كنيز متوكل عباسي بود. ريحانه كنيزي زنازاده و حبشي بود. پس از آن كه اين كنيز مرد، از آن جايي كه متوكل به او علاقه زيادي داشت، دستور داد تا او را در مقبره اي دفن كنند. پس از اين دستور، او را دفن كردند و در مقبره ي وي فرش انداختند و عطرها پاشيدند و قبه اي عالي بر فراز آن برپا كردند! و اين در زماني بود كه متوكل عليه العنة دستور داده بود تا قبر حضرت سيدالشهدا عليه السلام را با گاو آهن شخم بزنند و آب نهر علقمه را بر روي آن جاري سازند و بر روي آن زراعت كنند تا ديگر اثري از آن بجاي نماند. يكي از شيعيان كه ناظر اين واقعه ي دردناك بوده شعري بدين مضمون سروده است:



ايحرث بالطف قبر الحسين

و يعمر قبر بني الزانية؟!



آيا سزاوار است كه قبر حسين بن علي عليه السلام را شخم بزنند در حالي كه قبر زنازادگان را تعمير و مرمت مي كنند؟!