همسر گرامي امام حسين عليه السلام. ايشان مادر علي اصغر و سكينه عليهماالسلام بودند. گفته شده كه رباب بر قبر حسين عليه السلام يك سال اقامت و عزاداري نمود و چون به مدينه برگشت از شدت ماتم درگذشت. رباب همسر حسين عليه السلام - دختر امرؤالقيس و مادر سكينه - در واقعه ي كربلا همراه بود، و او را با اسراي ديگر به شام روانه كرده بودند و چون وارد شهر مدينه شد. اشراف قريش يكي بعد از ديگري از او خواستگاري كردند. او گفت: من بعد از امام حسين عليه السلام كسي را شوهر نمي دانم و اختيار نمي كنم. او مدت يكسال زير آسمان زيست و حاضر نشد در خانه سرپوشيده و زير سقف زندگاني كند و از فرط حزن و اندوه جان سپرد.

رباب عليهاالسلام در سال 62 هجري از دنيا رحلت نمود. حسين بن علي عليه السلام به اين همسر بافضيلت و ادب و دخترش سكينه محبت داشت و مي فرمود:



لعمرك انني لاحب دارا

تحل بها سكينة و الرباب



احبهما و ابذل جل مالي

و ليس لعاتب عندي عتاب




او از افضل زنان بود و بعد از شهادت آن حضرت مدت يك سال زنده بود و در اين مدت هرگز به زير سقف نرفت و همواره گريست. بعد از حضرت حسين عليه السلام، اشراف از او خواستگاري كردند لكن وي نپذيرفت. سكينه بنت الحسين از همين بانو است. اشعاري در رثاي سالار شهيدان از او نقل شده كه اين ابيات از آن جمله است:



ان الذي كان نورا يستضاء به

بكربلاء قتيل غير مدفون



من لليتامي و من للسائلين و من

يغني و يأوي اليه كل مسكين



همانا نوري كه به همه جا پرتو مي افكند در كربلا شهيد شد و بي دفن بر زمين ماند.

كسي كه پناه يتيمان و نيازمندان بود و هر درمانده اي به او پناه مي برد.