از لقبهاي سيدالشهدا عليه السلام است كه پنجمين نفر از «اصحاب كساء» است. حديث كساء نيز در مقام و فضيلت اين پنج تن وارد شده است: «اللهم هولاء اهل بيتي فاذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهيرا».

در حديثي از امام صادق عليه السلام آمده است كه: «جز خدا هيچ نبود، پس خداوند پنج نور را از جلال و عظمت خود آفريد و براي هر يك از آن انوار، اسمي از اسماي الهي بود. خدا «حميد» است و اين اسم در محمد صلي الله عليه و آله و سلم ظهور يافت. خدا «اعلي» است كه در اميرالمؤمنين علي عليه السلام ظهور يافت. و براي خدا «اسماي حسني» وجود دارد كه نام حسن و حسين عليهماالسلام از آن اسماء مشتق است. و از اسم «فاطر» او، نام زهراي اطهر، فاطمه اشتقاق پيدا كرد پس وقتي كه آن انوار را آفريد، اينها را در ميثاق قرار داد، پس در طرف راست عرش جا گرفتند. و خدا فرشتگان را از نور آفريد پس وقتي كه فرشتگان به اين انوار نظر كردند، امر و شأن اينها را بزرگ شمردند و تسبيح را (از آنها) فرا گرفتند و اين مطابق با گفته ي فرشتگان است كه در قرآن آمده است: به حقيقت ما (در انتظار اوامر الهي در تدبير عالم) صف كشيده ايم. و براستي ما تسبيح كننده ايم، و آن هنگام كه آدم عليه السلام را آفريد آدم به سوي اين انوار از طرف راست عرش دقت نظر نموده عرض كرد: اي صاحب اختيار من! آنان كيستند؟ خداي متعال فرمود: اي آدم! آنها برگزيدگان من و خواص من هستند، اينها را از نور عظمت و بزرگي ام آفريده ام و از اسمهاي خودم اسمي را براي اينها برگرفتم، پس عرض كرد: اي پروردگار! به حقي كه تو بر اينها داري اسمهاي اينها را به من بياموز، پس خداي متعال فرمود: اي آدم! اين اسمها


نزد تو امانت باشد (كه) سر و رازي از راز من است. غير تو نبايد بر آن آگاه شود جز به اذن من. عرض كرد: پروردگارم قبول كردم. خداوند پس از گرفتن اين پيمان، اسمهاي آنها را به آدم عليه السلام تعليم داد. و به فرشتگان عرضه كرد، هيچ كدام به آنها عالم نبودند، پس در پاسخ قول خداي متعال كه فرمود: مرا از نامهاي اينها خبر دهيد اگر راست مي گوييد، عرض كردند: منزهي تو! براي ما علمي نيست جز آن چه به ما آموخته اي. همانا تو عالم و داراي حكمتي. (آنگاه خداوند) فرمود: اي آدم! فرشتگان را به اسمهاي آن انوار خبر ده، پس وقتي كه اينها را به اسماء خبر داد، فرشتگان دانستند كه اين مطلب (در نزد آدم) به امانت گذاشته شده و آدم به سبب آگاهي از آن، فضيلت و برتري يافته است. سپس امر به سجده ي آدم عليه السلام شدند؛ زيرا كه سجده ي ملائكه، فضيلتي براي آدم و عبادت براي خداي متعال بود. چون كه سجده ي ملائكه سزاوار آدم بود».