در سال 1305 ه. ق در نجف متولد شد. خانواده ي او اهل حله بودند. پدر او، شيخ علي بن حسين حمود كه عالم و فقيه عالي قدري بود كه به نجف كوچ كرد. شيخ حسن در سال 1337 ه. ق در نجف وفات يافته و در صحن حيدري دفن شد. اين شاعر عرب در رثا و مدح امام حسين عليه السلام و ياران گرانقدرش اشعاري سروده است كه در پيش مي آيد:



نأي عنها الحسين فهد منها

بناء البيت ذي العمد الطوال



سري ينحو العراق بأسد غاب

تعد الموت عيدا في النزال



تعادي للكفاح علي جياد

ضوامر أنعلتها بالهلال



عجبت لضمر تعدو سراعا

و فوق متونها شم الجبال



تسابق ظلها فتثير نقعا

به سلك القطا سبل الضلال



حسين عليه السلام از كعبه دور شد و با رفتن او ستونهاي بلند كعبه فرو ريخت.

او به همراه شيران بيشه در شب به سوي عراق حركت كرد. مرگ در جنگ را شادماني خود مي ديد.

آنها سوار بر اسبهاي ميان باريكي كه نعلشان از هلال ماه بود، براي جهاد با سرعت پيش مي رفتند.

در شگفتم كه اين اسبهاي لاغر چگونه با سرعت مي دويدند، در حالي كه بر پشت آنان كوههاي بلند قرار گرفته بود.

اسبها با سايه هاي خود به مسابقه مي پرداختند و از شدت غباري كه برمي انگيختند پرنده ي شباهنگ گمراه مي شد.