مرحوم محدث قمي و مرحوم دكتر آيتي و ابي مخنف او را از شهداي كربلا دانسته اند.

جابر هنگام شهادت پيرمرد بوده و از اصحاب حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و از مجاهدين جنگهاي بدر و حنين محسوب مي شده است. او در روز عاشورا عمامه اش را از سر برداشت و محكم به كمر بست و ابروهايش كه روي چشمانش افتاده بود با دستمالي به پيشاني بسته و در آن وقت امام حسين عليه السلام به او نگاه كرده و فرمود: «شكر الله سعيك يا شيخ»؛ «خداوند به مجاهدتهاي تو اي شيخ پاداش دهد».

او هنگام مبارزه اين رجز را قرائت مي كرد:



قد علمت حقا بنوغفار

و خندف ثم بنونزار



بنصرنا لاحمد المختار

يا قوم حاموا عن بني الاطهار



الطيبين السادة الاخيار

صل عليهم خالق الابرار



«بني غفار و طائفه خندف و بني فزار ياري ما را به احمد صلي الله عليه و آله و سلم كه برگزيده خداست، به راستي مي دانند.

اي مردم حمايت كنيد از فرزندان


پاكان و پاكيزه و سرور خوبان كه خالق خوبان به آنها درود فرستاد».

آن گاه جمعي از دشمن را به هلاكت رسانيده و خود نيز به شهادت رسيد.