از صحابه ي بافضيلت رسول خدا بود. جابر و عطيه، كه هر دو از بزرگان شيعه بودند، پس از شهادت امام حسين عليه السلام در اولين اربعين به زيارت كربلا آمدند. جابر بن عبدالله، پانزده سال پيش از هجرت در مدينه به دنيا آمد. از طايفه ي خزرجيان بود.او و پدرش عبدالله بن حرام از پيشتازان اسلام بودند. پدرش در جنگ احد به شهادت رسيد. جابر از مسلمانان پيش از هجرت و از اصحاب بافضيلت رسول خدا بود كه در 19 غزوه، از جمله جنگ بدر در ركاب پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم حضور داشت و در جنگ صفين نيز در ركاب علي عليه السلام جنگيد. اين محدث بزرگ شيعه در اواخر عمر نابينا شده بود و با همان حال، همراه عطيه عوفي به زيارت كربلا آمد، در فرات غسل كرد و خود را معطر ساخت و به طرف قبر سيدالشهدا عليه السلام رفت و آن جا را


زيارت نمود. جابر بن عبدالله در بازگشت به عطيه گفت:

«احب محب آل محمد ما احبهم و ابغض مبغض آل محمد ما ابغضهم و ان كانوا صواما قواما...»

دوستدار آل محمد را دوست بدار و دشمن آل محمد را دشمن بدار تا وقتي كه با آل محمد دشمني مي كنند، هر چند اهل روزه و نماز باشند. وي در كوچه هاي مدينه به دنبال امام محمد باقر عليه السلام مي گشت. وقتي خدمت آن حضرت رسيد، سلام رسول خدا را به او رساند. وي آخرين فرد از حاضران پيمان عقبه بود كه تا آن هنگام زنده مانده بود.

بدن او را به جرم دوستي اهل بيت عليهم السلام، در زمان حجاج بن يوسف داغ نهادند. جابر در سال 78 هجري، در ايام عبدالملك مروان، در سن نود و چند سالگي از دنيا رفت و در بقيع به خاك سپرده شد.