محمد بن ادريس بن عباس شافعي قرشي، به سال 150 ه. ق در غزه يا عسقلان يا يمن متولد شده و در مكه و مدينه زندگي كرده و درس خوانده است. او اشعار بسياري در مدح اهل بيت عليه السلام دارد كه بسيار مشهور است. شافعي به سال 240 ه. ق در مصر درگذشت.



تزلزلت الدنيا لآل محمد

و كادت لهم صم الجبال تذوب



و غارت نجوم و اقشعرت كواكب

و هتك استار و شق جيوب



يصلي علي المبعوث من آل هاشم

و يغزي ابنوه أن ذا لعجيب



لئن كان ذنبي حب آل محمد

فذلك ذنب لست عنه أتوب



آل النبي ذريعتي

و هموا اليه وسيلتي



أرجو بأن أعطي غدا

بيدي اليمين صحيفتي



دنيا بر آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم متزلزل شد تا حدي كه نزديك بود كوه هاي خارا آب گردد.

ستارگان فرو مردند و كواكب بر خود لرزيدند و حجابها كنار رفته و گريبانها چاك شد.

بر پيامبر خدا درود مي فرستند و فرزندان او را غارت مي كنند. اين خيلي شگفت است.

اگر گناه من دوستي آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم است، گناهي است كه هرگز از آن توبه نخواهم كرد.

آل نبي پناهگاه من هستند و وسيله ي روي آوردن من به خدايند.

اميدوارم كه (بخاطر آنان) فردا نامه ي من به دست راستم داده شود.