او اشعار پر محتواي امام حسين به هنگام بيرون آمدن از مدينه را، از «عبدالملك بن نوفل» روايت مي كند.


لسان الميزان، درباره ي او مي نويسد: او دوست و همنشين «ابوهريره» و پسر دوست او بود فردي مورد اعتماد و درستكار و در سال 125 ه. ق از دنيا رفت «ابن حيان» نيز او را از روايتگران مورد اعتماد شمرده است. و «حاكم» او را به عنوان درستكار و مورد اعتماد و پر روايت مي شمارد و مي افزايد كه در سال صدم هجرت از دنيا رفت. برخي نيز مرگ او را در زمان خلافت وليد بن عبدالملك نوشته اند و نيز گفته شده است كه عمر او را به اداره ي امور گورستان گماشت و به همين دليل هم گاه از او به «مقبري» ياد شده است.

او را از ياران اميرمؤمنان و حضرت حسين، و به نام «ابن دينار» و با كنيه ي «ابوسعيد» و با لقب «عقيصا» شمرده اند.

مرحوم صدوق در كتاب «امالي» خويش به سند او، روايتي را از سومين امام نور آورده است كه پيامبر گرامي خطاب به اميرمؤمنان عليه السلام فرمود:

يا علي انت اخي و انا اخوك، انا المصطفي للنبوة، و انت المجتبي للامامة...

علي جان تو برادر من هستي و من برادر تو، من برگزيده خدا براي بدوش كشيدن بار گران رسالت هستم و تو برگزيده ي او براي امامت راستين. من دريافت دارنده قرآن هستم و تو آموزگار و مفسر راستين وحي و بيانگر تأويل آن. من و تو پدر اين امت هستيم تو وصي من، جانشين من، وزير و وارث من، و پدر گرانمايه ي فرزندانم هستي و رهروان راه تو. رهروان راه من هستند.

«ابوسعيد عقيصا» از برخي از ياران خود، برخورد امام حسين عليه السلام با «عبدالله بن زبير» در مكه و در خانه ي خدا در حالت احرام را، روايت مي كند.

«علامه» نامبرده را از ياران اميرمؤمنان برشمرده و «ذهبي» نيز در «ميزان الاعتدال» ضمن تأييد اين مطلب مي گويد: او فردي مورد اعتماد و پيرو خاندان وحي و رسالت بود. نامش دينار بود و در سال 125 ه. ق از دنيا رفت.

«ابن سعد» مي گويد او در دوران خلافت «وليد بن عبدالملك» از دنيا رفت و در مورد او آورده اند كه«عمر» او را به اداره ي امور گورستانها و مردگان گماشت و به همين دليل هم به «مقبري» شهرت


يافت. در تهذيب التهذيب به نقل از واقدي آمده است كه: «ابوسعيد» روايتگري مورد اعتماد بود و روايات بسياري آورده و در سال سوم هجري قمري از دنيا رفت.

رجال شناسان او را از ياران اميرمؤمنان، روايت كننده سخنان آن حضرت، و از چهره هاي مورد اعتماد و پيرو مذهب اهل بيت شمرده اند.