از جنايتهاي فجيع سپاه كوفه، اسب تاختن بر جسد مطهر سيد الشهدا «ع » پس از شهادت آن حضرت بود.ابن زياد در پي تحريك شمر، در پاسخ نامه عمر سعد از جبهه كربلا كه نامه اي مسالمت آميز بود، نامه اي تند به عمر سعد نوشت كه تو را براي مماشات وسازش و... نفرستاده ايم.اگر حسين و يارانش تسليم شدند، پيش من بفرست وگرنه برآنان بتاز تا آنها را كشته و مثله كني كه شايسته آنند.اگر حسين كشته شد، بر پيكرش (برسينه و پشتش) اسب بتاز... اگر اجراي فرمان كردي پاداش مطيعان را خواهي يافت و گرنه، كناره بگير و سپاه را به شمر واگذار.شمر نامه را به كربلا آورد و تسليم عمر سعدكرد. [1] .

عصر عاشورا، پس از شهادت سيد الشهدا و غارت خيمه ها، عمر سعد گفت: داوطلب اسب تاختن بر پيكر حسين بن علي «ع » كيست؟ده نفر داوطلب شدند و با سم اسبها بر سينه و پشت امام تاختند.پيكر امام زير سم اسبهان له شد.اين ده نفر خبيث عبارت بودند از: اسحاق بن حويه، اخنس بن مرثد، حكيم بن طفيل، عمرو بن صبيح، رجاء بن منقذ، سالم بن خيثمه، واحظ بن ناعم، صالح بن وهب، هاني بن ثبيت و اسيد بن مالك.سپس دركوفه، اينان نزد ابن زياد آمدند و يكي از آنان (اسيد) در بيان اين جنايت چنين سرود:



نحن رضضنا الصدر بعد الظهر

بكل يعسوب شديد الاسر



و جايزه گرفتند.ابو عمرو زاهد مي گويد: به اين ده نفر نگاه كرديم، همه زنا زاده بودند. مختار وقتي قيام كرد همه آنان را گرفت و دست و پايشان را به زنجير بست و بر پشت آنان اسب تازاند تا مردند. [2] .