ابن جوزي نقل مي كند كه گفته اند:

رباب، دختر امرء القيس همسر امام حسين عليه السلام سر مطهر را گرفت و بر دامان خود نهاد و آن را بوسيد و اين شعر را خواند:

واي حسين! هرگز حسين را فراموش نخواهم كرد كه نيزه ي دشمنان او را هدف قرار داد. او را در كربلا كشته وانهادند. خدا هرگز دو جانب كربلا را سيراب نسازد. [1] .

شبلخي از قول هشام بن كلبي نقل مي كند:

رباب از زنان نيك و برتر بود. پس از شهادت حسين عليه السلام از او خواستگاري كردند. گفت: بعد از رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم پدرشوهري ديگري نخواهم گرفت. چون حسين عليه السلام شهيد شد با ابياتي براي او مرثيه گفت كه از جمله ي آنها چنين است:


آن كه نور روشني بخش بود، در كربلا كشته افتاده و دفن نشده است.

فرزند پيامبر! خدا جزاي نيكت دهد و از خسارت در ميزان دورت سازد.

برايم پشتوانه و تكيه گاه استواري بودي و با ما با عاطفه و دين برخورد مي كردي.

اكنون يتيمان و فقيران و بيچارگان، كه را دارند كه به او پناه برند؟

به خدا هرگز در پي شوهر نخواهم بود تا آنكه زير خاك بروم. [2] .