به نقل ابن عساكر با سند خود از هشام بن محمد:

چون آب بر قبر حسين عليه السلام جاري كردند، پس از چهل روز كه آب فرونشست و اثر قبر محو شد، باديه نشيني از بني اسد آمد. مشت مشت از خاك برمي گرفت و مي بوييد تا آنكه به قبر حسين عليه السلام رسيد و گريه كرد و گفت: پدر و مادرم فداي تو! تربت تو نيز پس از مرگت چه خوشبوست! گريه كرد و چنين شعري خواند:

خواستند كه قبر او را از دوستدارش مخفي كنند ولي عطر تربت،نشانه ي قبر [1] است.