سيد با سند خود از امام باقر عليه السلام چنين روايت مي كند:

پدرم امام زين العابدين عليه السلام پس از شهادت پدرش حسين بن علي عليه السلام، منزلگاه خود را اتاقي از پشم قرار داده و در باديه ساكن شده بود و سالها آنجا ماند، چون دوست نداشت با مردم معاشرت و همنشيني داشته باشد. از باديه و جايي كه اقامت داشت به عراق و زيارت پدر و جدش مي رفت و كسي متوجه نمي شد. [1] .

مرحوم آيةالله كمپاني اصفهاني در مورد گريه هاي امام سجاد عليه السلام شعري دارد كه خوب سروده است (از ترجمه ي آن چشم پوشيديم). [2] .