ابومخنف به نقل از فضيل بن خديج گويد:

ابوالشعثاء يزيد بن زياد كندي از طايفه ي بني بهدله، در برابر حسين عليه السلام زانو زد و صد تير افكند كه جز پنج تير، هيچ كدام بر زمين نيفتاد. وي تيرانداز بود و هر بار كه تير رها مي كرد مي گفت: منم فرزند بهدله، تكسواران عرجله. امام حسين عليه السلام نيز مي فرمود: خدايا! تيرش را به هدف برسان و پاداش او را بهشت قرار بده. چون تيرهايش را افكند، ايستاد و گفت: جز پنج تير، هيچ كدام هدر نرفت. برايم چنين روشن است كه پنج نفر را كشتم، وي جزء اولين شهدا بود و رجز او روز عاشورا چنين بود: منم يزيد و پدرم مهاصر است، شجاعتر از شير ژيان آرميده در بيشه ها، پروردگارا! من ياور حسينم و واگذارنده ي عمر سعد.

وي از كساني بود كه همراه عمر سعد به جنگ حسين عليه السلام آمده بود و چون پيشنهادهاي امام را نپذيرفتند، به امام پيوست و در ركاب او جنگيد تا شهيد شد. [1] .