نيز گويد:

آنگاه نزد اصحاب خود آمد. طرماح بن عدي كه از پيروان او بود، گفت: پيشنهاد مي كنم همراه من بر شتر سوار شوي تا شبانه پيش از صبح تو را به قبايل «طي» برسانم و كارها را برايت جور كنم و پنج هزار رزمنده برايت فراهم آورم كه از تو دفاع كنند. امام حسين عليه السلام فرمود: آيا اين جوانمردي است كه انسان خود را نجات دهد و خانواده و برادران و يارانش را به كشتن دهد؟ اصحابش گفتند: اين گروه، اگر تو را نيابند كاري نمي كنند. امام به سخن آنان اعتنايي نكرد و طرماح را دعاي خير كرد. [1] .