دينوري گويد:

امام حسين عليه السلام راه را پيمود تا به زرود رسيد. خيمه اي افراشته ديد. پرسيد از آن كيست؟ گفتند: خيمه ي زهير بن قين است، كه از حج برمي گشت و عازم كوفه بود. امام كسي را در پي او فرستاد تا به ديدار امام آيد و صحبت كنند. وي از ديدار روي برتافت. همسرش با او بود. گفت: سبحان الله! پسر پيامبر در پي تو مي فرستد، اجابت نمي كني؟ برخاست و نزد حسين عليه السلام رفت. چيزي نگذشت كه با چهره اي تابان برگشت و دستور داد خيمه اش را برچيده كنار خيمه ي امام حسين برپا كنند. به همسرش نيز گفت: تو را طلاق مي دهم. همراه برادرت برو تا به منزل خويش برسي. من خودم را آماده كرده ام در ركاب حسين عليه السلام شهيد شوم. به همراهانش نيز گفت: هر كدام از شما دوستدار شهادت است بماند و هر كه نمي خواهد، برود. هيچ كس با او نماند. آنان همراه همسر و برادر زن زهير به كوفه رفتند. [1] .

طبري با سند خويش از مردي از قبيله ي بني فزاره چنين آورده است:

همراه زهير بن قين از مكه مي آمديم و با حسين هم مسير بوديم. هيچ دلمان نمي خواست كه با او در يك منزل فرود آييم. هرگاه او فرود مي آمد زهير جلو مي رفت و هرگاه امام كوچ مي كرد زهير فرود مي آمد تا اينكه روزي بناچار همه در يك منزلگاه فرود آمديم. حسين در سويي و ما در سوي ديگر نشسته بوديم و غذا مي خورديم كه فرستاده ي امام آمد و سلام داد و به زهير گفت: اباعبدالله الحسين عليه السلام مرا فرستاده تا نزد او آيي. هركس هر چه در دست داشت زمين نهاد. گويا پرنده بر سر همه ي ماست.

ابومخنف از دلهم همسر زهير نقل مي كند كه به شوهر گفت: آيا پسر رسول خدا دنبال تو مي فرستد و تو نزد او نمي روي!؟ خوب است بروي ببيني چه مي گويد و برگردي. زهير نزد امام رفت و چيزي نگذشته بود كه شادمان برگشت و دستور داد خيمه و وسايلش را جمع كردند و نزد حسين بردند. به همسرش نيز گفت: تو را طلاق دادم. نزد بستگانت برو. دوست ندارم به خاطر من جز خير به تو برسد و به همراهانش گفت: هريك از شما مي خواهد، با من بيايد و هر كه


نمي خواهد، اين آخرين ديدار ماست. حديثي برايتان بگويم. در «بلنجر» مي جنگيديم. پيروز شديم و غنايمي به دست آورديم. سلمان باهلي به من گفت: ايا از اين پيروزي و غنايم خوشحال شديد؟ گفتيم: آري. گفت: هرگاه جوان آل محمد را ديديد و زمان او را درك كرديد، از اينكه همراه آنان جهاد مي كنيد خوشحالتر از به دست آمدن اين غنايم باشيد،ولي من از شما خداحافظي مي كنم. آنگاه وي در طليعه ي رزمندگان بود تا آنكه به شهادت رسيد. [2] .