سيد بن طاووس گويد:

از سروده ها در سوك مسلم و هاني، اين شعر است كه سراينده ي آن، عبدالله بن زبير اسدي يا فرزدق يا سليمان حنفي است.

اگر نمي داني مرگ چيست، به مسلم و هاني در بازار بنگر؛ به پهلواني كه شمشير چهره اش را شكافته و ديگري از بلندي كشته افتاده است. ناپاك زاده اي آن دو را كشته و شهادتشان سخني است كه بر سر زبانها افتاده است. پيكري را مي بيني كه مرگ، رنگ آن را دگرگون ساخته و خون جاري شده است... [1] .