شيخ مفيد گويد:

چون امام حسين عليه السلام وارد مكه شد (ورودش شب جمعه سوم شعبان بود) اين آيه را مي خواند: «چون به سوي مدين روي كرد، گفت: اميد است كه خداوند مرا به راه راست هدايت كند. [1] «سپس فرود آمد و مردم مكه با رفت و آمد به حضورش روي آوردند. نيز كساني كه براي عمره به مكه آمده بودند و مردم اطراف. پسر زبير در مكه بود. در گوشه اي از خانه ي خدا به نماز و طواف مشغول بود و همراه مردم خدمت امام مي آمد. گاهي دو روز پي در پي يا يك روز در ميان نزد امام مي آمد. حضور امام براي پسر زبير سنگين تر از هر كس ديگر بود، چرا كه مي دانست كه تا وقتي حسين عليه السلام در شهر است، مردم حجاز با او بيعت نمي كنند و مردم نسبت به آن حضرت اطاعت و احترام بيشتري دارند. [2] .