شيخ مفيد گويد:

امام همان شب، شب يكشنبه 28 رجب به سوي مكه بيرون آمد، در حالي كه فرزندان و


برادرزادگان و برادرانش و بيشتر بستگانش همراهش بودند مگر محمد حنفيه، و آن حضرت اين آيه را مي خواند: «بيمناك و نگران از شهر بيرون رفت، در حالي كه مي گفت: پروردگارا! مرا از ستمكاران نجات بخش [1] «. [2] .