سيد بن طاووس از عمر بن علي بن ابي طالب عليه السلام نقل مي كند كه با آل عقيل مي گفت:

چون برادرم حسين عليه السلام از بيعت با يزيد در مدينه امتناع كرد، خدمت او رسيدم و او را فارغ يافتم. عرض كردم: يا اباعبدالله! فدايت شوم! برادرت امام مجتبي از پدرش روايت كرد... اشك مجالم نداد و ناله ام بلند شد. مرا به سينه چسباند و فرمود: تو را خبر داد كه من كشته مي شوم؟ گفتم: خدا نكند اي پسر پيامبر! فرمود: تو را به حق پدرت آيا از كشته شدن من خبر داد؟ گفتم: آري، پس چرا اقدامي نكردي و بيعت ننمودي؟

فرمود: پدرم فرمود: رسول خدا صلي الله عليه و اله و سلم او را از شهادتش و شهادت من آگاهانيده و خبر داده كه قبر من نزديك قبر او خواهد بود. خيال مي كني چيزي را مي داني كه من نمي دانم؟ هرگز تن به ذلت نخواهم داد. مادرم فاطمه، پدرش را ديدار خواهد كرد، در حالي كه از رفتار امتش نسبت به ذريه اش شكايت دارد. هر كس كه حضرت فاطمه را با آزردن فرزندانش آزرده است، وارد بهشت


نمي شود. [1] .