ابن اعثم گويد:

وليد به يزيد نامه نوشت و از وضع مردم مدينه و پسر زبير و فرمان زندان به او خبر داد و افزود كه حسين بن علي نه اطاعت مي كند و نه بيعت. نامه ي او كه به يزيد رسيد، بشدت غضبناك شد (و هرگاه خيلي خشمگين مي شد، چشمانش مي گرديد و لوچ مي شد) و به وليد چنين نوشت:

از بنده ي خدا يزيد به وليد بن عتبه. اما بعد، چون اين نامه به دستت رسيد، با تأكيدي بيشتر، دوباره از مردم مدينه بيعت بگير. عبدالله بن زبير را واگذار، چون او از دستمان نمي رود و تا زنده است از چنگ ما نجات نمي يابد. همراه پاسخ نامه، سر حسين بن علي را بفرست. اگر چنين كردي، اختيار سپاه را به تو خواهم سپرد و پيش من جايزه داري. والسلام.

گويد: چون نامه به دست وليد رسيد و آن را خواند، آن را بزرگ يافت و گفت: نه! به خدا قسم خداوند مرا قاتل حسين بن علي عليه السلام و كشنده ي پسر دختر پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم نخواهد ديد، هرچند همه ي دنيا را به من بدهد. [1] .