زيارت قبور شهداء
چون زنان و خاندان حسين (ع) از شام بازگشتند و به سرزمين عراق رسيدند، به راهنماي قافله گفتن ما را از راه كربلا ببر.
پس راه كربلا را پيش گرفتند تا به قتلگاه رسيدند، ديدند جابر بن عبدالله انصاري و جمعيتي از بني هاشم و مرداني از اولاد پيغمبر (ص) براي زيارت قبر حسين بدانجا آمده اند.
آنان همگي به عزاداري پرداختند، و با گريه و اندوه مجلسي را بپا داشتند كه دلها را جريحه دار مي ساخت. [1] .
مورخان آن روز را بيستم صفر سال 61 هجري مصادف با اربعين شهادت امام
حسين (ع) دانسته اند. [2] .
و گويا اين كاروان سر حسين را همراه خود داشته اند و در همان نخستين روز ورود به بدنش ملحق كرده اند. [3] .
پاورقي
[1] لهوف، ص 86.
[2] شماري از محققان اين رخداد را موافق با واقعيات تاريخي نميدانند بويژه آنکه، مسيري که کاروان طي ميکرده با موقعيت جغرافيائي کربلا، تلافي نداشته، اما به نظر ما با توجه به نقشههايي که برخي از پژوهشگران ترسيم کردهاند وقوع چنين واقعهاي چندان استبعادي ندارد.
محقق عاليقدر حضرت آية الله شهيد قاضي طباطبايي (ره) در پژوهشي گسترده، ضمن ارائه اسناد و مدارک، کوشيده است تا ثابت نمايد که اين ملاقات و مجلس سوگواري، در نخستين اربعين شهادت رخ داده و کاملا با حقايق تاريخ و موقعيتهاي جغرافيايي سازگار است. ر. ک: تحقيق درباره اول اربعين، چاپ دوم، تبريز، 1397 ه. ق.
[3] الآثار الباقيه (ترجمه) ج 2، ص 392، تهران، 1321.