حسين (ع) پس از پنج روز، راه را به پايان برد، و در شب جمعه سوم ماه شعبان به مكه وارد شد و در آستانه شهر اين آيه را قرائت كرد:

«و لما توجه تلقاء مدين قال عسي ربي ان يهديني سواء السبيل» [1] .

چون (موسي از مركز حكومت فرعون دور شد) و متوجه شهر مدين گرديد، گفت: اميد است خدا مرا به راه درست راهنمايي فرمايد!

خواندن آيات مربوط به مبارزه موسي با فرعونيان به هنگام خروج از مدينه و در آستانه ورود به مكه، تاكيد بر ادامه مبارزه اي تاريخي بود كه در هميشه تاريخ ميان حق و باطل در جريان است و روشنگر آن است كه برابر هر پيامبري و هر مصلحي، همواره فرعون صفتي به مخالفت پرداخته است.

[1] طبري، ج 5، ص 343، محمد بن جرير طبري مي نويسد: هنگامي که حسين (ع) بسوي مکه حرکت کرد گفت: «فخرج منها خائفا يترقب قال رب نجني من القوم الظالمين» و چون به مکه وارد، شد: گفت: «و لما توجه تلقاء مدين قال عسي ربي ان يهديني سواء السبيل». سوره قصص آيات 21 و 22. و نيز: ارشاد ص 202.