عبدالله بن وهيب- كه فرمانده ي ميسره ي سپاه مختار بود- نزد احمر بن شميط فرمانده ي سپاه آمد و اظهار داشت: گروه زيادي از موالي را ديدم كه سواره اند و عده اي پياده و شما نيز پياده ايد، ممكن است جنگ سخت شود آنگاه سواران فرار كرده و پيادگان شكست بخورند خوب است دستور دهي كه همه پياده جنگ كنند تا اگر زمينه ي قرار پيش آيد مجبور شوند ايستادگي كرده و از يكديگر دفاع كنند.

و اين غشي بود از طرف عبدالله بن وهيب، جون مردم از موالي- كه عمده ي سپاه مختار را تشكيل مي دادند- صدمه ديده بودند و عبدالله مي خواست كه اگر شكستي رخ داد از موالي كسي زنده نماند.

احمر بن شميط پيشنهاد او را حمل بر خيرخواهي نموده و دستور داد كه سوارگان پياده شوند [1] .