عبدالله بن مطيع در روز بيست و پنجم ماه رمضان سال 66 وارد كوفه گرديد، اياس


بن مضارب را فرمانده ي نيروهاي خود قرار داد و او را امر نمود كه سيره و روش نيكو داشته باشد و بر دشمنان سخت گيرد.

عبدالله بن مطيع بر منبر رفت و خطبه خواند و گفت: عبدالله بن زبير مرا والي شهر شما گردانيده تا درآمدها را جمع آوري كنم و مازاد بر هزينه ها را از شهر شما بدون رضايت شما بيرون نبرم، از وصيت عمر بن الخطاب پيروي نمايم، و به سيره ي عثمان بن عفان عمل كنم، پس تقواي خدا را پيشه سازيد و اختلاف نكنيد و دست سفيهان را گرفته و از فتنه باز داريد و اگر چنين نكرديد خود را ملامت كنيد، نه مرا.

سائب بن مالك اشعري بپاخاست و گفت: اما بردن اموال، ما هرگز رضا ندهيم و آن را بايد بين ما تقسيم شود، و ما را حاجتي به سيره ي عثمان و عمر بن الخطاب نيست، ما بجز سيره ي علي بن ابي طالب عليه السلام كه بين ما بود تا از دنيا رفت و به آن سيره عمل كرد، نخواهيم پذيرفت.

يزيد بن انس بپاخاست و گفت: سائب راست مي گويد.

عبدالله بن مطيع گفت: به هر سيره كه شما خواهيد، با همان، رفتار خواهيم كرد [1] .

اياس بن مضارب به عبدالله بن مطيع گفت: سائب بن مالك از رؤساي ياران مختار است، بسوي مختار بفرست تا نزد تو آيد و چون آمد او را گرفته و محبوس كن تا امر مردم راست و مستقيم شود زيرا او نيرو جمع كرده و قصد خروج دارد.