پس از آنكه مردم از اطراف مسلم پراكنده شدند، عبيدالله دستور داد آتش افروختند و خود به مسجد آمد و منادي او ندا كرد تا مردم در مسجد اجتماع كنند. ابن زياد گفت: ذمه ي ما از هر كه مسلم بن عقيل را پناه دهد بري خواهد بود؛ و مردم را دعوت به اطاعت نمود. سپس حصين بن تميم رئيس شرطه ي خود را دستور داد كه خانه ها و كوچه ها را تفتيش كرده تا مبادا مسلم بن عقيل از كوفه خارج گردد، حصين بن تميم مأموريني را بر سر راهها گذاشت و كساني را كه با مسلم بن عقيل بيعت كرده براي قيام آماده شده بودند دستگير مي كرد، از جمله ي آنان عبدالاعلي بن يزيد كلبي و عمارة بن صلخب ازدي است كه آن دو را زنداني نموده و سپس آنها را بقتل رسانيد، و جماعتي ديگر را نيز به جهت ترس و وحشت از آنها به زندان افكند كه از جمله ي آنان


مختار بن ابي عبيد ثقفي و عبدالله بن نوفل بن حارث بن عبدالمطلب است كه براي ياري حضرت مسلم بن عقيل خروج كرده بودند.

مختار هنگام قيام حضرت مسلم در قريه اي بنام «لقفا» بود كه با همراهان خود در حاليكه علمي سبز رنگ به دست داشت آمد، و عبدالله بن نوفل بن حارث بن عبدالمطلب هم علمي سرخ رنگ حمل مي كرد تا به درب مسجد كوفه كه مشهور به باب الفيل بود رسيدند و چون از قتل مسلم و هاني آگاه شدند به آنها گفته شد كه تحت رايت و علم عمرو بن حريث درآيند، و عمرو بن حريث گواهي داد كه آنها از مسلم بن عقيل كناره گرفتند.

عبيدالله آن دو را بعد از ضرب و شتم محبوس كرد تا اينكه امام حسين عليه السلام به شهادت رسيد [1] .