عبدالله بن وال تميمي، مردي شريف بوده است و در عين الورده با سليمان بن صرد و ديگر توابين كشته شد (ابصار العين 14). و ابن اثير او را از جمله ي فقهاء و عباد كوفه برشمرده است (كامل 184 /4).

ادهم بن محرز يكي از فرماندهان شام بود كه نيروهاي خود را براي مبارزه با سپاهيان سليمان بسيج كرد، او هنگام عصر عبدالله بن وال را ديد كه اين آيه را تلاوت مي كرد (و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا) [1] بر عبدالله حمله كرد و ضربتي بر دست او زد و گفت: گمان دارم كه دوست داري در كوفه مي بودي تا دستت چنين نشود.

عبدالله گفت: بد گمان كردي، بخدا سوگند من هرگز دوست ندارم كه دست تو به جاي دست من باشد، تا گناه تو عظيم و ثواب و اجر من نيز افزون گردد.

ادهم در خشم شد و بر او حمله كرد و او را به قتل رساند [2] .