سليمان بپاخاست و پس از حمد و ثناي الهي گفت: ما را صاحب عزم، سود بخشد، نه آن كه با اكراه بيرون آيد؛ هر كسي دنيا را خواهد، بخدا سوگند در اين حركت غنيمت و مالي بجز خشنودي خدا نيست، و زر و سيمي با ما نيست، تنها اين شمشيرهاست كه حمايل كرده ايم و نيزه ها را در دست داريم، و جز زاد و توشه ي راه كه دشمن را ملاقات كنيم؛ پس كسي كه جز اين اراده اي را دارد با ما همراه نشود.

مردم گفتند: ما براي خدا بيرون آمده ايم، براي اينكه از گناه خود توبه كرده و خونخواهي فرزند دختر پيامبر را بنمائيم، و ما آماده ايم كه در برابر شمشيرها و نيزه ها برويم [1] .