چند تن از ياران امام عليه السلام بودند كه از دست ستمگران مجرمي كه تشنه ي ريختن خونهاي اهل بيت معصومين بودند نجات يافتند كه آنان عبارت بودند از:

1- امام زين العابدين عليه السلام، و آن بزرگوار در كربلا مريض بود. شمر خواست آن حضرت را بقتل برساند، زينب عليها السلام آمد و از كشتن او ممانعت كرد [1] .

2- امام محمد بن علي الباقر عليه السلام، آن بزرگوار در واقعه ي كربلا كودكي بود دو سال و چند ماه از عمر شريفش بيشتر نگذشته بود [2] .

3- حسن بن الحسن، شرح حال او را قبلا ذكر كرديم كه مجروح شد و او را به كوفه بردند و معالجه نمودند تا بهبودي يافت [3] .

4- عمر بن الحسن.

5- زيد بن الحسن.

چون اسيران را منتقل كردند اين سه نفر از اولاد امام حسن عليه السلام از جمله ي اسراء بودند [4] .

6- قاسم بن عبدالله او يكي ديگر از فرزندان عبدالله بن جعفر طيار است.

7- محمد بن عقيل [5] .

8- عقبة بن سمعان، او غلام حصرت رباب است [6] ، سپاهيان دشمن او را گرفته


و نزد عمر بن سعد آوردند، عمر بن سعد او را گفت: تو كيستي؟ عقبه بن سمعان گفت: مملوك و غلامم. او را آزاد نمودند [7] .

9- موقع بن ثمامه ي اسدي، او نيز با امام حسين عليه السلام بود و آنچه تير داشت بسوي دشمن افكند و با آنان مقاتله كرد، پس گروهي از قبيله اش آمده و او را امان دادند و نزد آنان رفت، چون عبيدالله از اين واقعه آگاه شد او را به «زاره» تبعيد نمود [8] .

10- مسلم بن رباح، او با امام حسين عليه السلام بود و آن حضرت را خدمت مي كرد و چون امام عليه السلام كشته شد او رهايي پيدا كرده و نجات يافت، و او همان كسي است كه بعضي از وقايع كربلا را روايت مي كند [9] .

11- ضحاك بن عبدالله، در گذشته بيان كرديم كه يكي ديگر از كساني كه در كربلا كشته نشد ضحاك بن عبدالله مي باشد كه مشروحأ جريان امر را ذكر كرديم.