مسلم بن عقيل براي روياروئي با عبيدالله، عبد الرحمن بن عزيز كندي را بعنوان فرمانده ي سواره نظام قبيله ي ربيعه، و مسلم بن عوسجه را بعنوان فرمانده ي پياده نظام قبيله ي مذحج و اسد انتخاب كرد، و سپس فرماندهي قبيله ي تميم و همدان را به ابوثمامه ي صائدي، و مسئوليت تجهيز و فرماندهي مردان مدينه را به عباس بن جعده ي جدلي سپرد، و خود با يارانش به طرف قصر دارالاماره حركت كرد و آن را به محاصره درآورد.

عبدالله بن حازم كه شاهد عيني ماجرا بوده است، سوگند ياد مي كند كه ديري نگذشت مسجد و بازار شهر از جمعيت موج مي زد و عبيدالله كه از بيم جان به قصر


دارالاماره پناه برده بود، تلاش مي كرد كه درهاي قصر به روي مسلم و يارانش باز نشود [1] .