برخي از مورخين نوشته اند كه: شريك بن اعور سه روز پس از اين ماجرا، درگذشت و عبيدالله بر جنازه ي او نماز خواند، و چون دريافت كه شريك، مسلم را بر كشتن او ترغيب نموده بود گفت: بخدا سوگند كه ديگر بر جنازه ي هيچ عراقي نماز نخواهم خواند و اگر قبر پدرم زياد [1] در آنجائي كه شريك دفن شده است، نبود، هر آينه قبر اورا نبش كرده جسدش را بيرون مي آوردم [2] .

و باز نوشته اند كه: چون عبيدالله بن زياد از نزد شريك به دارالاماره باز گشت، شخصي به نام مالك بن يربوع تميمي نامه اي به دست او داد كه آن را از دست عبدالله بن يقطر گرفته بود، و در آن نامه به امام حسين عليه السلام نوشته شده بود كه: گروهي از اهل كوفه با شما بيعت كرده اند، چون نامه به شما رسيد، شتاب كن، شتاب! زيرا كه مردم با شمايند و رغبتي نسبت به يزيد ندارند [3] .

ابن زياد دستور داد تا عبدالله بن يقطر را به قتل برسانند [4] .