علت خودداري مسلم از قتل عبيدالله
پس از خروج عبيدالله از خانه ي هاني، مسلم از مخفيگاه خود بيرون آمد و شريك با برآشفتگي علت عدم اقدام اورا جهت كشتن عبيدالله پرسيد، مسلم در پاسخ گفت: دو عامل مرا از اين كار بازداشت: اول آنكه هاني كراهت داشت كه عبيدالله در خانه ي او كشته شود، دوم آنكه حديثي بود كه مردم از رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم نقل كرده اند كه: «ايمان، مكر و حيله را مهار مي كند، و مومن اهل حيله نيست» [1] .
شريك گفت: بخدا سوگند كه اگر او را مي كشتي، مردي فاسق و كافر و بدكاري را كشته بودي [2] .
و برخي نقل كرده اند كه: پس از خروج عبيدالله بن زياد از خانه ي هاني بن عروه، مسلم از مخفيگاه خود خارج شد در حالي كه شمشيري در دستش بود، شريك از او پرسيد كه: چه چيزي تو را از كشتن عبيدالله باز داشت؟
مسلم در پاسخ گفت: هنگامي كه از مخفيگاه خود بيرون آمدم زني (شايد همان كنيزي كه قدح آب در دست داشت) نزديك آمد و گفت: تو را بخدا سوگند مي دهم كه عبيدالله بن زياد در خانه ي ما كشته نشود، و گريست، و من هم شمشيرم را رها كردم و نشستم.
هاني گفت: اي واي بر او كه هم مرا كشت و هم خود را و ناخواسته از چيزي كه مي گريختم با آن روبرو شدم [3] .
پاورقي
[1] «ان الايمان قيد الفتک فلا يفتک مؤمن». و در کامل ابن اثير 27 /4 آمده است که: «فلا يفتک مؤمن بمؤمن».
[2] مقاتل الطالبيين 99.
[3] مثير الاخزان 32.