پس از اينكه نامه ي يزيد در بصره به دست عبيدالله بن زياد رسيد، دستور داد تا


فرستاده ي امام عليه السلام را كه حامل نامه براي اشراف و بزرگان بصره بود گردن زدند و بعد در مسجد شهر به منبر رفته خطبه خواند و گفت: «يزيد، ولايت كوفه را به من واگذار نموده است و من فردا از بصره به طرف كوفه حركت خواهم كرد [1] ، بخدا سوگند كه سختيها به من نزديك نخواهند شد و پيش آمدهاي روزگار ما را متزلزل نخواهد كرد، با هر كسي كه با من از در دشمني درآيد خصومت مي كنم و با كسي كه قصد ستيز با مرا دارد خواهم جنگيد و شربت مرگ را به كام او خواهم ريخت، من برادرم عثمان بن زياد را در غياب خود به حكومت بصره مي گمارم، مبادا با او مخالفت كنيد كه بخدا سوگند در كشتن افراد مخالف، مصمم و راسخم و افراد نزديك را به جاي افراد دور به عقوبت مي رسانم! با من راست باشيد و بامن مخالفتي نكنيد!» [2] .