امام عليه السلام فرمود: اي برادر! تو نصيحت ملاطفت آميز خود را از من دريغ نداشتي، اميدوارم كه پيشنهاد تو مقبول و پسنديده باشد [1] .

بعضي از مورخان نوشته اند كه: امام عليه السلام در پاسخ برادرش محمد بن حنفيه فرمود: اي برادر! حتي اگر در دنيا پناهگاهي نداشته باشم هرگز با يزيد بن معاويه بيعت نخواهم كرد [2] .

محمد بن حنفيه گريست چرا كه مي دانست برادرش امام حسين عليه السلام اين راه را آگاهانه انتخاب كرده و مصيبت آن را نيز به جان خريده است.

امام عليه السلام از او تشكر كرد و فرمود: اي برادر! خداوند تو را جزاي خير دهد كه از سر خير پيشنهاد كردي، من قصر عزيمت به مكه را دارم و خودم و برادرانم و


فرزندان آنها و پيروان من نيز بر اين رأيند، و اما تو اي برادر! پس مي تواني در مدينه بماني و گزارشهاي لازم را از اخباري كه مي شنوي برايم بفرستي و چيزي را از نظر من پنهان نگاه نداري [3] .

بعضي روايت كرده اند: چون حسين بن علي عليه السلام بسوي عراق حركت كرد، ام سلمه زوجه ي رسول خدا را طلب فرمود و كتابها و وصايايي را كه بهمراه داشت به رسم امانت بدو سپرد، هنگامي كه حضرت علي بن الحسين عليه السلام از سفر كربلا بازگشت، ام سلمه آن كتابها و وصايا را به آن حضرت بازگرداند [4] .