توجه به اين نكته ضروري است كه نام اين كتاب را از قرآن كريم اقتباس نموده ايم، زيرا خداي متعال در قرآن از رويدادهاي گذشته تعبير به «قصه» مي كند و اين واژه و مشتقات آن در موارد نسبتا زيادي در قرآن آمده است، بعنوان نمونه درباره ي اصخاب كهف مي فرمايد «نحن نقص عليك نباهم الحق» [1] .

و همچنين قرآن آنچه كه بر انبيا عليهم السلام گذشته است را با واژه ي «قصص» مطرح مي كند، مثلا در سوره ي غافر مي فرمايد «و لقد ارسلنا رسلا من قبلك منهم من قصصنا عليك» [2] و در سوره ي نساء «و رسلا قد قصصنا عليك من قبل» [3] و نيز در سوره ي هود مي فرمايد «و كلا نقص عليك من انباء الرسل ما نثبت به فوادك» [4] .

و حتي به پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم دستور مي دهد كه «قصه ها» را براي مردم بيان كن كه بيانديشند


«فاقصص القصص لعلهم يتفكرون».

و يا وقايع ديگر را نيز با همين نام ذكر كرده و مي فرمايد «ذلك من انباء القري نقصه عليك منها قائم و حصيد» [5] و «كذلك نقص عليك من انباء ما قد سبق» [6] .

بهر حال واژه ي «قصه» به معناي تتبع اثر [7] و مراجعه به آثار و حوادث گدشته است، و حادثه ي كربلا و نهضت امام حسين عليه السلام يكي از بزرگترين قصه هاي تاريخ اسلام است كه بايد مورد توجه و دقت نظر قرار گيرد، و همانگونه كه هدف از بيان قصه هاي قرآني صرفا براي آگاهي و اطلاع نيست بلكه قرآن علت ذكر آنها را تفكر و انديشه و يا عبرت ذكر مي كند، قصه ي كربلا نيز كه از رويدادهاي بسيار مهم تاريخ اسلام و از بزرگترين انقلابهاي الهي است نيز هر خواننده را به تفكر و انديشه فرو برده و با ابعاد گوناگوني كه در آن مي باشد وسيله ي هدايت امت ها و جوامع بشري خواهد بود.