زاهر، پهلوان با تجربه اي بود كه شجاعتش زبانزد عام و خاص و محبتش به اهل بيت، معروف بود. مورخين گفته اند: هنگامي كه عمرو بن حمق بر عليه زياد قيام كرد، زاهر هم همراه او بود و در گفتار و كردار با او همراهي مي كرد و چون معاويه، عمرو را تعقيب كرد، زاهر را هم خواست كه دستگير كند ولي عمرو را كشت و زاهر جان سالم بدر برد و به سال 60 ه. ق به حج رفت و با حسين (ع) ملاقات كرد و همراه او به كربلا آمد و بنا به گفته سروي در حمله نخستين به شهادت رسيد. شيخ طوسي و غير او گفته اند كه محمد بن سنان زاهر از اولاد او بودند كه از امام هشتم و نهم روايت مي كند و به سال 220 ه. ق زندگي را بدرود گفته است.