عبدالرحمن بن عبدالله بن كدن أرحب بن دعام بن مالك بن معاويه بن صعب بن رومان بن بكير همداني ارحبي (بني ارحب شاخه اي از همدان است)، فردي موجه، تابعي، دلير و جسور بوده است. مورخين گفته اند: اهل كوفه او را به مكه فرستادند تا با قيس بن مسهر كه نامه هائي با خود داشتند. تعداد نامه ها تقريبا 53 عدد بود و هر نامه به عنوان دعوت امام، از سوي جماعتي نوشته شده بود. نخست عبدالله بن سبع و عبدالله بن وال اعزام شده بودند و بعد از اينها، قيس و عبدالرحمن و در مرحله سوم هم سعيد بن عبدالله حنفي و هاني بن هاني سبيعي اعزام شدند. عبدالرحمن دوازده شب از ماه رمضان گذشته وارد مكه شد و پيام آورندگان در اينجا با هم ديدار كردند.

ابومخنف گفته است: چون امام (ع)، مسلم را خواست و به كوفه اعزام كرد، قيس و عبدالرحمن و عمارة بن عبيد سلولي را كه از اعزاميها بود، همراه او فرستاد و سپس عبدالرحمن به خدمت امام برگشت و جز ياران او بود تا اين كه روز دهم محرم آن وضع را ديد و اذن قتال خواست و به ميدان رفت و مي جنگيد تا كشته شد. رضوان الله تعالي عليه.