حنظلة بن اسعد بن شبام بن عبدالله بن اسعد بن حاشد بن همدان همداني شبامي (بنوشبام شاخه اي از همدان بوده است) شخصيتي از شخصيتهاي شيعه، سخنور، فصيح، دلير و قاري قرآن بود و پسري داشت به نام علي كه در تاريخ از آن نام برده شده است. ابومخنف گفته است: حنظله موقع ورود حسين (ع) به كربلا خدمت امام (ع) رسيد و پيش از شروع جنگ امام او را همراه نامه پيش ابن سعد مي فرستاد و چون روز عاشورا شد خدمت امام رسيد و اذن ميدان طلبيد و به ميدان رفت در حالي كه فرياد ميزد: اي مردم! من مي ترسم كه در نتيجه كار زشت تان سرنوشتي نظير سرنوشت روز احزام قريش، قوم نوح، عاد و ثمود و امثال اينها را داشته باشيد. اي مردم! من بر شما مي ترسم از روز تناد روزي كه پا به فرار بگذاريد و حمايت كننده اي از طرف خدا نداشته باشيد و كسي كه خدا گمراهش كند: هدايت كننده اي نخواهد داشت. اي قوم! دست به قتل حسين (ع) نزنيد تا

محكوم عذاب الهي نشويد و مسلما قاتل او مفتري زيانكار است. پس امام فرمود:: آنان بارد دعوت بحق تو، مستوجب عذاب گشته اند و هنگامي كه اقدام به ريختن خون تو و يارانت نموده اند و بعد از كشتن برادران صالحت، مي خواهي نجات يابند؟! گفت: درست گفتي فدايت سوم. آيا به سوي خدا نرويم؟ و به برادرانمان ملحق نشويم؟ فرمود: برو به سوي خير دنيا و آنچه در آنست و به سوي ملكي كه هرگز كهنه نمي شود. حنظله گفت: درود بر تو اي اباعبدالله! صلوات خدا بر تو و بر خانواده ات و خدا ميان ما و شما در بهشت آشنائي مقرر فرمايد! حسين (ع) فرمود: آمين! آمين!. سپس با شمشير آخته به دشمن حمله كرد و مشغول جنگ شد تا اين كه متوجه او شدند و او را در شدت و بحران جنگ به. قتل رساندند. رضوان الله تعالي عليه.