صاحب الأعلام در حق او مي نويسد:

«شيخ محمد سماوي (متولد 1294 - متوفي 1370 ه. ق مطابق 1950 م) فرزند شيخ محمد طاهر سماوي شاعر، اديب و يكي از قضات عالي رتبه و از اعضاي مجمع علمي عراق مي باشد او در محل «سماوه» سمت شرقي ساحل فرات متولد و در همانجا نشو و نما كرد، سپس به حوزه ي علميه نجف رهسپار گرديد و در آن حوزه از محضر اساتيد بزرگوار كسب علم و معرفت نمود مدتي در ايام نخستين جنگ جهاني پيش از اشغال بريتانيا در بغداد اقامت گزيد سپس به نجف بازگشت و به عنوان قاضي شرع تعيين و

مشغول كار گرديد و در ايام جواني غزلياتي سروده است و در ايام كهولت به مدائح نبوي (ص) و اهل بيت (ع) مانند امام حسين (ع)، امام سجاد (ع)، امام زمان (ع) منقطع گشته است او كتابهاي زير را تأليف كرده است:

1 - الطليعة في شعراء الشيعه (در 3 جلد)

2 - ابصار العين في أنصار الحسين (ع) (كتاب حاضر).

3 - شجرة الرياض في مدح النبي الفياض (مطبوع).

4 - ثمرة الشجرة في مدح العترة المطهره (مطبوع)

5 - ارجوزه اي در مدح ربع مجيب دارد كه آنرا قرط السمع ناميده است. او 1370 ه. ق در نجف اشرف از دنيا رفت و در همان جا به خاك سپرده شد».