شهادت عبدالله بن امام حسن
ر. ك. امالي، سيد مرشد بالله، ج 1، ص 17. طبقات الكبري، ج 8، ص 61. تاريخ طبري، ج 5، ص 468.
سپس عبدالله فرزند امام حسن عليه السلام بيرون آمد و اين رجز را مي خواند:
ان تنكروني فأنا بن حيدرة
ضرغام آجام و ليث قسوره
علي الاعادي مثل ريح صرصره
أكيلكم بالسيف كيل السندره [1] .
نقل ديگري حاكي است كه وي هنگام آمدن به ميدان اين رجز را مي خواند:
ان تنكروني فأنا فرع الحسن
سبط النبي المصطفي و المؤتمن
هذا حسين كالاسير المرتهن
بين اناس لا سقوا صوب المزن [2] .
عبدالله پس از كشتن چهارده تن از سپاه دشمن به دست هاني بن ثبيت حضرمي به شهادت رسيد؛ و خداوند روي هاني را در همين دنيا سياه كرد.
پاورقي
[1] اگر مرا نميشناسيد من زادهي حيدرم شير بيشه و شير ژيان بر دشمنان چونان باد صرصرم و همهي شما را از دم شمشير ميگذرانم.
[2] اگر مرا نميشناسيد من فرزند حسن هستم، سبط پيامبر برگزيده و امين اين حسين است، چونان اسير گرفتار، ميان مردمي که خداوند آنان را از باران سيراب نگرداند.