سيدالشهدا در سپيده دم عاشورا يارانش را منظم كرد و نماز صبح را با ايشان گزارد. همراهان سي و دو سوار و چهل پياده بودند. حضرت شب پيش دستور داده بود، تا پشت خيمه ها خندق حفر كنند و آن را از هيزم انباشته سازند، تا هنگام جنگ با دشمن، آن ها را آتش بزنند كه از پشت مورد حمله قرار نگيرند؛ و اين پيش بيني بسيار سودمند واقع شد.

عمر سعد نيز در روز شنبه [1] پس از نماز صبح با سپاهش به ميدان آمد. در آن روز


فرمانده سپاه مردم مدينه، عبدالله بن زهير بن سليم ازدي؛ فرمانده سپاه مذحج و اسد، عبدالرحمان بن ابوسبره ي جعفي؛ فرمانده سپاه ربيعه و كنده، قيس بن اشعث بن قيس و فرمانده قبيله هاي تميم و همدان، حر بن يزيد رياحي بود كه همه در به شهادت رساندن حضرت امام حسين عليه السلام نقش داشتند به جز حر كه به امام عليه السلام پيوست و با او به شهادت رسيد.

عمر سعد، عمرو بن حجاج زبيدي را بر جناح راست و شمر بن ذي الجوشن را بر چناح چپ لشكرش گماشت. فرماندهي سواره نظام را به عزرة بن قيس و پياده نظام را به شبث بن ربعي و پرچم را به ذويد، غلام خودش داد.

حسين عليه السلام نيز سپاه هفتاد و دو نفري يارانش را سازماندهي كرد. زهير بن قين را بر جناح راست، حبيب بن مظاهر را بر جناح چپ گماشت و پرچم را به برادرش، عباس بن علي عليه السلام داد؛ و همراه آنان در مقابل چادرها استقرار يافتند.