پيش از اين گفتيم كه چون كوفيان از آمدن امام حسين عليه السلام به مكه و بيعت نكردن ايشان با يزيد آگاه شدند، هيأتي فرستادند و سليمان بن صرد صحابي، مسيب بن نجبه و ديگر بزرگان اهل كوفه نامه نوشتند و از ايشان خواستند تا به كوفه بيايد. آن ها چنين عنوان كردند كه حاضرند با امام عليه السلام بيعت و يزيد را بركنار كنند. هيأت اعزامي از جمله هنگام ديدار با امام چنين گفتند: «ما مردم را در حالي پشت سر نهاده ايم كه جان هاشان به سوي شما پر مي كشد. اميدواريم خداوند به كمك شما ما را بر حق گرد آورد و به وسيله ي شما از زير بار ستم بيرون آورد. شما از يزيد بن معاويه و پدرش كه بيت المال مردم را چپاول كرده و برگزيدگانشان را كشته اند، به حكومت سزاوارتريد.» [1] .

پس از آن كه نامه هاي اهل كوفه پي درپي به امام حسين عليه السلام رسيد، مسلم بن عقيل را فراخواند و گفت: «به كوفه برو و اجتماع شان را كه ديدي براي من نامه بنويس.» مسلم پنهاني به كوفه وارد شد. پس از آن كه شيعيان آمدند و با وي بيعت كردند، خطاب به امام حسين عليه السلام نوشت:


«من به كوفه وارد شده ام و تاكنون كه اين نامه را مي نويسم، هجده هزار تن با من بيعت كرده اند. بشتاب و بيا كه هيچ مانعي در راه حكومت ما نيست.»

امام عليه السلام پس از مشاهده ي نامه هاي فراوان كوفيان و نيز نامه ي مسلم، تصميم رفتن به كوفه را گرفت. [2] .